Όποιος ταξιδεύει στα ελληνικά νερά, σ’ όποιο μέρος κι’ αν βρεθεί τη μέρα της Παναγίας, θα ακούσει απ’ ανοιχτά τις καμπάνες απάνω από το πέλαγο. Σε κάθε μέρος της Ελλάδας αλλά και εκτός ελληνικής χερσονήσου , είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, . Μέσα στο καθένα από αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει,όπως έγραφε ο Φώτης Κόντογλου.
Για πολύ καιρό η Εκκλησία ήταν επιφυλακτική απέναντι στις εικόνες.Από τα χρόνια του Μεσαίωνα έως την εποχή μας,οι Εικόνες έζησαν “ταραχώδη βίο” από υπέρμαχους,φανατικούς,Λόγιους,Πεφωτισμένους και μη,πολιτικές επιλογές,επαναστάσεις λαών ,όχι μόνο “εντός συνόρων”,αλλά και όπου υπήρξε Ελληνικός πολιτισμός πριν τη σταδιακή συρρίκνωση στις παραδοσιακές του εστίες από τη ανατολική μεσόγειο και τις παραδουνάβιες περιοχές.
Προβάλλοντας το “πνεύμα των εικόνων” καθώς η όραση είναι σ΄αυτόν το τομέα πιο άμεση απ΄την ακοή,με χαρά σας παρουσιάζουμε μια συλλογή από ιδιαίτερες εικόνες με ειδική τεχνική παλαίωσης ,πάνω σε ξύλο ελιάς,από Ελληνικό καλλιτεχνικό εργαστήρι.
